اختلال کم توجهی – بیش فعالی یا ADHD اختلالی است که معمولا در زمان کودکی تشخیص داده می شود، ولی در بسیاری از موارد تا بزرگسالی ادامه می یابد. حدود شش میلیون کودک و ده میلیون فرد بزرگسال در آمریکا از این اختلال رنج می برند. با توجه به اهمیت شناخت زودهنگام این بیماری در سنین کودکی و فرارسیدن اکتبر (ماه ملی اطلاع رسانی درباره ADHD) در این مقاله به معرفی این بیماری می پردازیم.
تعریف ADHD: اختلال کم توجهی – بیش فعالی یا ADHD به همراه سه نوع از اختلالات رفتاری بروز می نماید: کم توجهی (Inattention)، بیش فعالی (Hyperactivity) و عمل بدون تفکر (Impulsivity). این اختلال معمولا در کودکی و سنین پیش دبستانی تشخیص داده می شود، ولی اغلب تا سنین بزرگسالی ادامه می یابد.
علائم و نشانه های ADHD: علائم این اختلال در سه گروه دسته بندی می شوند:
کم توجهی (Inattention):
-
پرت شدن حواس به آسانی، ناتمام گذاشتن یک فعالیت و به سرعت رفتن به سوی یک فعالیت دیگر.
-
به سرعت خسته شدن از انجام یک عمل و بی حوصله شدن.
-
مشکل داشتن در تمرکز بر یک فعالیت و یا تمام کردن آن و مشکل در تمام کردن تکالیف مدرسه.
-
گم کردن وسایل شخصی مربوط به خود و سایر اشیاء.
-
گوش نکردن یا بی توجهی به حرف های دیگران در هنگام صحبت با آنها.
-
خیال پردازی در طول روز (Daydreaming) و یا سرگردانی (Wandering) بدون داشتن انگیزه برای انجام فعالیتی خاص.
-
مشکل داشتن در انجام دستورات و درخواست ها.
بیش فعالی (Hyperactivity):
-
بی قراری، پیچ و تاب دادن بدن و مشکل در نشستن در یک جا.
-
صحبت کردن زیاد و بدون وقفه.
-
لمس کردن و بازی کردن با هر وسیله در دسترس.
-
انجام وظایف و فعالیت ها به همراه ایجاد سر وصدای فراوان.
عمل بدون تفکر (Impulsivity):
-
انجام اعمال بدون توجه به نتایج و عواقب آنها و به زبان آوردن صحبت های نسنجیده.
-
نداشتن صبر در کلیه فعالیت ها، عدم رعایت نوبت و عدم علاقه به تقسیم چیزها و یا شریک شدن با دیگران.
-
پریدن به وسط صحبت دیگران.